Είναι καιρός τώρα που επιλέγω τα βιβλία που διαβάζω από παλαιοπωλεία, έχοντας την αίσθηση ότι τα βιβλία αυτά έχουν ξαναδιαβαστεί, εκτιμηθεί και αγαπηθεί και από άλλους πριν φτάσουν στα χέρια μου. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και αυτό του Δημήτρη Χατζή, αγνώστου μέχρι τώρα σε μένα συγγραφέα, μια και ανήκε στην γενιά του προηγούμενου αιώνα. Εντυπωσιάστηκα από την καθαρότητα του λόγου του και την εξυπνάδα και μαεστρία που έστησε αυτό το βιβλίο με πρωταγωνιστή τον συγγραφέα αλλά και έναν μετανάστη στη Γερμανία. Ουσιαστικά κι οι δύο έχουν γράψει αυτό το βιβλίο γι αυτό έχει τον τίτλο του διπλού βιβλίου. Μια ολόκληρη γενιά περνά από τις σελίδες του, αλλά και οι πατεράδες κι μανάδες τους. Εμφύλιος πόλεμος, μετέπειτα χούντα, παράλληλα ξενιτεμός. Νιώθω απερίγραπτη ευχαρίστηση που έπεσε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο και έγινε η αφορμή να γνωρίσω έναν σπουδαίο συγγραφέα, τον Δημήτρη Χατζή.