Ο κόσμος όλος, ένα φεγγάρι. Σα τσαπατσαρισμένο δαμάσκινο, πάνω σε κατάλευκο τραπεζομάντηλο. Σα σκέψη, στο φως του καντηλιού, καθώς ξημερώνει. Λευκό γράμμα, βγαλμένο από όνειρο. Καθώς ο ύπνος, έκανε το χρέος του, στη ψυχή. Και έφυγε. Καθώς ξημερώνει. Κι ένα νιογέννητο σύνΝεφο, οι καιροί. Κάποτε γεμάτο κεραυνούς και καταιγίδες. Κάποτε κεντημένο, ολόλευκο, πάνω στο γαλάζιο … Περισσότερα
Ως εκκωφαντικός ήχος των αστεριών, ως ρίψασπις των ουρανών και των πελάγων, ο εσώτερος αχός. Που νιώθει ότι δεν έπρεπε να νιώθει. Που λαλεί, ότι δεν έπρεπε να λαλεί. Μηδίσαντες καιροί, από όλα τα ανθρώπινα. Μηδίσαντες καιροί, προς των δαιμόνων τ’ αποφθέγματα. Και μιά νύχτα φωτεινή, φεγγαροξυπνημένη. Τι να πεις, για των αοράτων τα δώματα. … Περισσότερα
Ένα γεράκι στάθηκε στο έμπα τ’ ουρανού σου και θα το στείλω να σε βρει στα τρίσβαθα του νου σου. Και θα του πω, κάθε ρωγμή στα μάτια σου να κλείσει, δάκρυ δικό σου μη φανεί και μου το ξενερίσει. Γιατί πολύ το θέλησα, εκεί που σκάει το κύμα, να γίνω βότσαλο ψυχής, χάδι μη … Περισσότερα
Ένας θεός ξυπόλητος μου χτύπησε το νου μου, μία νυχτιά καλοκαιριού, βλέμμα του δειλινού μου. Ήταν βρεγμένος αητός, χαϊνης απ’ τα όρη, είχε κρυφές λαβωματιές από αγάπης δόρυ. Δε μίλησα, μα του ΄γνεψα στη σκέψη να περάσει, στη πάχνη μου των λογισμών να ΄ρθει να ξαποστάσει. Εφόραγε της ζήσης μου το μαύρο πανοφώρι κι ένα … Περισσότερα
https://readingbookstoknowourselves.com/2019/09/30/%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%81%cf%81%ce%ac%ce%ba%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%ce%bf%cf%81%cf%83%ce%b1-%ce%b4%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b1/
http://readingbookstoknowourselves.com/2019/04/21/%cf%84%cf%83%ce%b9%ce%b3%ce%b3%ce%ac%ce%bd%ce%b1-%ce%bb%ce%b5%cf%86%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ac/
