Δεν ήμουν πραγματικά εγώ που σκεφτόμουν. Είχα αφήσει την πόρτα του μυαλού ανοιχτή σε ξένες σκέψεις που τις έπαιρνα για δικές μου. Δεν άκουγα πια τις δικές μου σκέψεις, άκουγα τους άλλους. Πρέπει να προσέχει κανείς όταν νομίζει ότι είναι ελεύθερος να σκέφτεται ό,τι θέλει, να μην αφήνει νσ περνάει στα κρυφά η καμουφλαρισμένη σκέψη των άλλων, η μεταμφιεσμένη σκέψη του πατέρα ή της μητέρας, η μασκαρεμένη σκέψη του παππού, η συγκαλυμμένη σκέψη του αδελφού ή της αδελφής, των φίλων, ακόμα και των εχθρών.
